Dag 16 t/m 19: Heel veel Chinees

In het afgelopen verslag heeft Marco geschreven dat we aan zijn gekomen in ons hostel in Beijing. Daar ging trouwens wel een hectische reis vanaf het treinstation aan vooraf. Er zijn namelijk zoveel Chinezen in Beijing, dat je spontaan verdwaalt en door de Chinezen China niet meer ziet. Na een reis van anderhalf uur, wat achteraf een kwartier had kunnen zijn, waren we aangekomen in ons hostel.

We hadden nog wat tijd over, dus begonnen we met het verkennen van Beijing. Erwin had een minitour door het Central Business District uitgestippeld die begon bij een of andere tempel. We kwamen daar een half uur voor sluitingstijd aan, dus dit was het eerste moment in Beijing dat we niet omringd werden door Chinezen. De inhoud van de tempel was mooi, maar er was ook veel symboliek in verborgen wat wij of niet begrepen, of interessanter vonden om uit een boekje te lezen dan werkelijk te zien. Wij genoten meer van het tempelcomplex, wat erg groot was en waarin je ook mooi kan ontsnappen aan de drukte  van de stad.   

We vervolgden onze route langs een aantal mooie, imposante gebouwen alvorens we op het punt stonden een park in te lopen. Daar zagen we een gebouw met levensgroot “Music Box” op de voorgevel. We hadden geen flauw idee wat het was dus liepen maar naar binnen. Daar voelden we onszelf direct een stelletje paupers, want er liepen alleen maar mensen in pak en de aankleding was enorm sjiek. Toch besloten we nog een tijdje door te lopen langs allemaal veel te dure zaakjes en zo kwamen we aan bij een foodcourt. Een foodcourt is een enorme ruimte met aan de zijkanten allemaal kraampjes om eten te bestellen en in het midden bankjes met tafeltjes. Zo kan iedereen ergens anders wat bestellen en toch met elkaar eten. Zo heb je kraampjes met wokgerechten, pannekoeken, dumplings, ijsjes, etc. Opeeens voelden we ons niet pauper meer, want we hebben daar heerlijk gegeten en een verse smoothie toegenomen voor in totaal ongeveer vijf euro per persoon.

Na het eten liepen we door het park waar veel Chinezen fanatiek aan het sporten zijn. Daarna bezochten we het grootste LED scherm van zuid oost Azië, wat trouwens echt reusachtig groot is. We hebben nog wat mooie wolkenkrabbers bekeken, waaronder de door de Nederlands architect Rem Koolhaas ontworpen tv toren die er totaal niet uitziet als een tv toren, maar wel heel mooi is. Onze tour was ten einde en we keerden terug naar het hostel.

Op dag twee in Beijing brachten we een bezoek aan de tempel van de hemel. Dit tempel staat midden in een enorm park. De tempel is wederom een enorm gebouw en, zeker gezien de leeftijd, erg imponerend. Het nadeel is wel dat je bijna verdrinkt in het aantal Chinezen, al helemaal vanwege het feit dat ze allemaal een paraplu of parasol gebruiken om zichzelf te beschermen tegen de zon. Alsof de smog dat niet al voor ze doet... Na de reusachtige tempel zijn we naar de Wangfujing straat gegaan, waar het uitpuilt van de winkelcentra en kleine steegjes met schreeuwende en opdringende Chinezen. Wij betrapten onszelf erop dat we het continu hadden over een Chinese straat hier en een Chinese straat daar. Het duurde even voordat we beseften dat dit niet een of andere China town of China street is, maar dat we in China waren :).

’s Avonds maakten we kennis met misschien wel het bekendste Chinees gerecht: Peking eend. We hadden een demonstratie van het personeel nodig om erachter te komen hoe we het gerecht moesten eten, maar uiteindelijk hebben we zelf enorm genoten van dit diner. Ook zijn we erachter gekomen dat spiermaag van een eend gigantisch taai vlees is. Na het eten zijn we nog even door de gezellige straatje en markten gelopen. Erwin en ik hebben vervolgens een nieuw batje besteld en laten plakken door een Chinese speciaalzaak. Ook deze dag was ten einde en wij namen de metro richting ons hostel.

Dag drie begon met een bezoek aan het plein van de hemelse vrede. De ironie van deze naam, er heeft op die plein veel (onschuldig) bloed gevloeid, wordt door Chinezen zelf niet begrepen. Het plein is bijzonder groot, het grootste ter wereld, maar maakt op ons lang niet zoveel (positieve) indruk als het rode plein in Moskou. Sowieso is het plein omgeven door wegen een twee poorten, niet met mooie gebouwen en gezellige winkels/cafes zoals wij dat gewend zijn bij een plein. Dit plein was/is puur bedoeld om de keizer te kunnen verheerlijken en komt op ons bijzonder steriel over. Op het plein is ook het Mausuleum van Mao bevestigd, maar je het gebalsemde lichaam van Mao kunt bezichtigen. De rij was vier uur lang, dus we besloten dit maar over te slaan. Ook dit zegt iets over de Chinezen en ook daar kregen wij niet bepaald een positief gevoel bij. In een bepaald opzicht is de Chinese bevolking anders dan de Russische, in ieder geval zoals wij dat ervaren. De Russen zijn graag trots, en als wij in een discussie erop wezen dat de trots op Stalin wat overdreven is, gezien de dingen die hij heeft misdaan, worden wij gewezen op de dingen die Stalin juist goed heeft gedaan. Of dat tegen elkaar opweegt is vraag twee, maar aangezien de Russen nu eenmaal graag trots zijn, vinden zij van wel. De Chinezen echter, weten vaak simpelweg niet beter dan dat Mao alleen maar goede dingen heeft gedaan. Velen weten niet eens van de studentenprotesten, waarbij 3000 (!) burgers omkwamen af en denken dat de beroemde foto van die ene student die voor de tanks gaat staan een of ander artwork is. Dat verklaart misschien ook waarom websites als youtube en facebook niet werken in China. Velen denken dat Mao god is en de ontwetendheid over hun eigen geschiedenis vinden wij stuitend. Deze keerzijde van China maakt het bezoeken van het plein van de hemelse vrede op een of andere manier wel interessant

Na het bezoeken van het plein zijn we door een paar leuke straten en mooie parken gelopen, alvorens we de verboden stad wilden bezoeken. Helaas werd de ticketverkooppunten afgezet door politie. We denken dat de tickets waren uitverkocht en gaan het een andere keer, wat vroeger op de dag, nog en keer proberen. Als alternatief bezochten we een typisch Chinese wijk langs een meertje met een aantal mooie tempels en andere gebouwen. Ook waren er andere mooie gebouwen en hebben we koffie op, wat duurder was dan de hele lunch bij elkaar. Nadat de minitour was afgelopen, zijn we naar de ghost street gegaan, opnieuw een typisch Chinese straat, vol met barretjes, restaurants en winkeltjes. Hier hebben we voor prikkie heerlijk gegeten en zijn we verzadigd en verkwikt hostelwaards gegaan.

De volgende dag is het vroeg opstaan, want om 6:20 vertrekt de bus die ons naar de Chinese muur brengt. Op de heenweg typ ik dit verhaal, dus waarschijnlijk komt in een volgende blog een verslag van ons bezoek aan de muur :).

Gegroet van uit China namens de hele groep!

Vincent