Oeps foutje: verslag Mongolie
14 augustus 2015 - Beijing, China
Hallo allemaal,
We komen er nu achter dat het verslag van Mongolie niet goed geplaatst is, dus bij deze:
Er is weer een hoop gebeurd sinds ons laatste verslag. We hebben de treinreizen overleefd en een epische tour door Mongolie beleefd. We hebben eindelijk fatsoenlijke WiFi, dus kunnen we weer wat posten.
Het was vroeg opstaan in Irkutsk. Ook omdat we nog wat bier voor in de trein wilde kopen. Echter was het schijnbaar een feestdag voor de politie, dus was het niet mogelijk drank te kopen. Volkomen logisch…
Daarna kwam Anton ons weer ophalen met een iets minder epische jeep. Hij had nog iets lekkers voor ons meegenomen. Want een fantastische vent is het toch, jammer dat we afscheid moesten nemen.
De trein was een grote beleving. We hadden onze eigen coupe en dit was ons verblijf voor de komende 24 uur. Onze activiteiten waren kletsen, klaverjassen en naar de prachtige uitzichten kijken. Het was wel weer typisch dat onze wagon vol met Nederlanders zat. Al ga je naar het einde van de wereld, Nederlanders zijn overal.
Het eten en drinken in de trein is prima, al moet je het wel voorbereiden. Er is kokend water in de trein te krijgen dus we hebben thee, koffie en noodles genuttigd. Het is een beetje behelpen als je een krimpende plastic fles hebt om water te halen, maar het ging allemaal goed.
De douane was een ellende. Eerst sta je twee uur stil bij de Russische grens, wordt je bagage gecheckt, je paspoort bekeken en moet je formuliertjes invullen. Tien minuten daarna heb je hetzelfde gedoe bij de grens van Mongolie.
Uiteindelijk konden we heerlijk slapen, beter dan verwacht! En we werden wakker gemaakt door de conducteur in zijn Hawaii-shirtje. Ook weer zo’n epische vent. Hij sprak geen woord Engels, maar zijn gebarentaal was uitmuntend.
Op het station van Ulaanbataar, de hoofdstad van Mongolie, stond al een mannetje te wachten om ons naar het hostel te brengen. Hoewel Mongolie ontzettend dun bevolkt is, is in de stad daar niets van te merken. Het is een enorme chaos. Overigens is het weer ook regenachtig, iets waar we geen last van hebben gehad tijdens de rest van de trip.
Daarna begon onze trip in een busje waarin we tegenover elkaar konden zitten, handig voor het klaverjassen. Want soms moet je je vermaken, als de afstanden zo ontzettend groot zijn. We hadden een prive guide en prive driver. Hele aardige mensen die ons veel hebben geleerd over het land.
De uitzichten zijn werkelijk prachtig. Het is heel heuvelachtig en omdat er geen bomen zijn kun je heel ver kijken. Ook zijn er overal domme beesten die de snelweg blokkeren. Schapen, geiten, paarden, koeien en kamelen laten onze auto regelmatig stoppen. Voor vogelspotters is het ook een geweldig land, we hebben foto’s van adelaars en gieren.
Na een lange autorit hebben we een ruine bezocht van 1000 jaar oud en kwamen we op onze eindbestemming van de dag aan, een groot meer. We hebben niet gezwommen, daarvoor stonk het te veel. Het eten in Mongolie is erg functioneel, drie keer warm en drie keer met vlees. Het is geen land voor vegetariers, in een restaurant was zelfs het menu voor vega’s leeg. Ook schoot het eten bij Vincent eenmaal in het verkeerde gat.
Het slapen hebben we in een traditionele ger gedaan. Een mobiel huis waar de Mongolen al meer dan duizend jaar wonen, ook nu nog. Het was erg leerzaam om bij de lokale mensen te slapen. De bedden waren wel hard, maar daar had vooral Remco geen last van. Verder wordt het ‘s nachts ontzettend koud, maar gelukkig hadden we een kachel waar we kamelenpoep in konden branden.
De volgende dag reden we naar het Turkic monument. Een paar grote schatten en monumenten van de Turkic, zij leefden 1300 jaar geleden hier en zijn de voorouders van de Turken. Vervolgens zijn we naar Kharkhorum gegaan. De hoofdstad van het Mongolie ten tijde van Chenggis Khaan. Hier hebben we wederom veel geleerd over de geschiedenis van Mongolie en hebben we weer veel oude meuk gezien. Het blijkt dat Chenggis Khaan veel goede ideeen heeft gehad, zoals diplomatieke onschendbaarheid en vrijheid van godsdienst. Kharkhorum had plaats voor twaalf verschillende geloven. Verder hebben we daar nog traditionele Mongoolse puzzels opgelost.
Deze hoofdstad heeft maar zo’n 50 jaar bestaan voordat hij werd verwoest. Van de stenen is rond 1600 een Boeddhistische complex, Erdene Zuu, opgericht met rond de 100 tempels. Helaas heeft Stalin ervoor gezorgd dat bijna alles is verwoest. Door een wonder zijn de drie mooiste tempels bewaard gebleven. We hebben onze ogen uitgekeken naar alle pracht en praal. Maar we vonden het ook een triest gezicht om zoveel leegte te zien in zo’n groot complex. Daarna zijn we met een adelaar op onze arm op de foto gegaan en hebben we souveniers gekocht.
Wederom sliepen we in een ger, maar nu hadden we wel iets dat op een douche leek. We hebben nog geprobeerd een wandeling te maken, maar werden opgegeten door muggen.
Op onze derde dag zijn we naar Els Mongol gegaan, waar ook gelijk ons volgende ger stond. Dit is een uniek gebeid met hoge zandduinen midden in de steppe, het wordt dan ook wel de kleine Gobi genoemd. We hebben een leuke wandeling gemaakt door dit gebied, ‘s middags en ‘s avonds, waarbij we nog bijna verdwaalde, in het donker lijken alle zandheuvels op elkaar. Tussen de twee wandelingen hebben we ook nog een tijd op een kameel gereden, erg grappig en het levert leuke foto’s op. In de nacht was het onbewolkt en was de maan nog niet op. Dit betekent dat we de nachtelijke hemel ultiem helder hebben kunnen zien. Nog nooit hebben we de Melkweg zo helder gezien. En ook tientallen vallende sterren hebben we kunnen spotten.
De laatste dag van de tour zijn we naar het nationale park Khustain geweest. In dit park leven de laatste wilde paarden in het wild, de Prezvalski paarden. Het was een soort safari en na lang zoeken hebben we ze eindelijk gevonden, 13 van de in totaal 360 ter wereld, wat neerkomt op meer dan drie procent. Daarna nog een reclamefilmpje over het park gezien en toen weer terug naar het hostel, waar we afscheid moesten nemen van onze driver, hij heeft een doctoraat in gebarentaal, en onze altijd vrolijke guide. Je kunt merken dat Mongolie nog niet echt ontdekt is door toeristen. We hebben de meest toeristische attracties van Mongolie aangedaan, maar in totaal nog geen honderd buitenlandse toeristen gezien. We zijn blij dat we nu deze trip hebben gedaan, we denken dat dit land over een paar jaar een stuk minder traditioneel is.
Na een nachtje slapen in een pauper hotel en boodschapjes te hebben gedaan konden we in de trein stappen naar Beijing. De trein is redelijk hetzelfde als onze trein vanaf Irkutsk, alleen hebben we nu onze eigen stopcontact, wat erg fijn is. Verder wordt een van de twee toiletten in onze wagon door de conductrice als prive gebruikt en snapt een Chinees ettertje maar niet dat hij niet in onze coupe mag komen. We zijn dwars door de Gobi woestijn gereden, maar verwacht daar geen zandduinen. Slechts drie procent is zand, de rest woestenij.
De douane ging iets vlotter dan de vorige keer, maar nu zat het iets dichter op elkaar en gingen we ook nog de onderstellen van de wagons verwisselen. De rails in China heeft namelijk een andere breedte dan Mongolie en Rusland. Heel onze coupe was aan het zuchten en steunen, de airco was uit en maar een raampje open. Hierdoor werd het 28 graden en ontzettend benauwd. Ook waren de toiletten zes uur dicht. Groot was de opluchting toen we er eindelijk uit mochten en voor de wc stond een rij van 100 mensen. We zijn in China!
Na een nachtje slapen werden we wakker met de epische uitzichten van China. Dwars door de bergen met prachtige begroeiing en adembenemende waterpartijen. Dit is zonder twijfel het mooiste deel van de reis en het maakt het treinen dubbel en dwars waard. We bleven maar foto’s schieten.
Nu zijn we in Beijing in ons hostel en wellicht dat we nu dus weer frequenter kunnen posten. De stad is erg indrukwekkend en we weten zeker dat we een leuke tijd gaan beleven. We kijken uit naar de eeuwenoude cultuur, maar ook naar het eten waar China om bekend staat.
Groeten vanuit Beijing,
Marco
We komen er nu achter dat het verslag van Mongolie niet goed geplaatst is, dus bij deze:
Er is weer een hoop gebeurd sinds ons laatste verslag. We hebben de treinreizen overleefd en een epische tour door Mongolie beleefd. We hebben eindelijk fatsoenlijke WiFi, dus kunnen we weer wat posten.
Het was vroeg opstaan in Irkutsk. Ook omdat we nog wat bier voor in de trein wilde kopen. Echter was het schijnbaar een feestdag voor de politie, dus was het niet mogelijk drank te kopen. Volkomen logisch…
Daarna kwam Anton ons weer ophalen met een iets minder epische jeep. Hij had nog iets lekkers voor ons meegenomen. Want een fantastische vent is het toch, jammer dat we afscheid moesten nemen.
De trein was een grote beleving. We hadden onze eigen coupe en dit was ons verblijf voor de komende 24 uur. Onze activiteiten waren kletsen, klaverjassen en naar de prachtige uitzichten kijken. Het was wel weer typisch dat onze wagon vol met Nederlanders zat. Al ga je naar het einde van de wereld, Nederlanders zijn overal.
Het eten en drinken in de trein is prima, al moet je het wel voorbereiden. Er is kokend water in de trein te krijgen dus we hebben thee, koffie en noodles genuttigd. Het is een beetje behelpen als je een krimpende plastic fles hebt om water te halen, maar het ging allemaal goed.
De douane was een ellende. Eerst sta je twee uur stil bij de Russische grens, wordt je bagage gecheckt, je paspoort bekeken en moet je formuliertjes invullen. Tien minuten daarna heb je hetzelfde gedoe bij de grens van Mongolie.
Uiteindelijk konden we heerlijk slapen, beter dan verwacht! En we werden wakker gemaakt door de conducteur in zijn Hawaii-shirtje. Ook weer zo’n epische vent. Hij sprak geen woord Engels, maar zijn gebarentaal was uitmuntend.
Op het station van Ulaanbataar, de hoofdstad van Mongolie, stond al een mannetje te wachten om ons naar het hostel te brengen. Hoewel Mongolie ontzettend dun bevolkt is, is in de stad daar niets van te merken. Het is een enorme chaos. Overigens is het weer ook regenachtig, iets waar we geen last van hebben gehad tijdens de rest van de trip.
Daarna begon onze trip in een busje waarin we tegenover elkaar konden zitten, handig voor het klaverjassen. Want soms moet je je vermaken, als de afstanden zo ontzettend groot zijn. We hadden een prive guide en prive driver. Hele aardige mensen die ons veel hebben geleerd over het land.
De uitzichten zijn werkelijk prachtig. Het is heel heuvelachtig en omdat er geen bomen zijn kun je heel ver kijken. Ook zijn er overal domme beesten die de snelweg blokkeren. Schapen, geiten, paarden, koeien en kamelen laten onze auto regelmatig stoppen. Voor vogelspotters is het ook een geweldig land, we hebben foto’s van adelaars en gieren.
Na een lange autorit hebben we een ruine bezocht van 1000 jaar oud en kwamen we op onze eindbestemming van de dag aan, een groot meer. We hebben niet gezwommen, daarvoor stonk het te veel. Het eten in Mongolie is erg functioneel, drie keer warm en drie keer met vlees. Het is geen land voor vegetariers, in een restaurant was zelfs het menu voor vega’s leeg. Ook schoot het eten bij Vincent eenmaal in het verkeerde gat.
Het slapen hebben we in een traditionele ger gedaan. Een mobiel huis waar de Mongolen al meer dan duizend jaar wonen, ook nu nog. Het was erg leerzaam om bij de lokale mensen te slapen. De bedden waren wel hard, maar daar had vooral Remco geen last van. Verder wordt het ‘s nachts ontzettend koud, maar gelukkig hadden we een kachel waar we kamelenpoep in konden branden.
De volgende dag reden we naar het Turkic monument. Een paar grote schatten en monumenten van de Turkic, zij leefden 1300 jaar geleden hier en zijn de voorouders van de Turken. Vervolgens zijn we naar Kharkhorum gegaan. De hoofdstad van het Mongolie ten tijde van Chenggis Khaan. Hier hebben we wederom veel geleerd over de geschiedenis van Mongolie en hebben we weer veel oude meuk gezien. Het blijkt dat Chenggis Khaan veel goede ideeen heeft gehad, zoals diplomatieke onschendbaarheid en vrijheid van godsdienst. Kharkhorum had plaats voor twaalf verschillende geloven. Verder hebben we daar nog traditionele Mongoolse puzzels opgelost.
Deze hoofdstad heeft maar zo’n 50 jaar bestaan voordat hij werd verwoest. Van de stenen is rond 1600 een Boeddhistische complex, Erdene Zuu, opgericht met rond de 100 tempels. Helaas heeft Stalin ervoor gezorgd dat bijna alles is verwoest. Door een wonder zijn de drie mooiste tempels bewaard gebleven. We hebben onze ogen uitgekeken naar alle pracht en praal. Maar we vonden het ook een triest gezicht om zoveel leegte te zien in zo’n groot complex. Daarna zijn we met een adelaar op onze arm op de foto gegaan en hebben we souveniers gekocht.
Wederom sliepen we in een ger, maar nu hadden we wel iets dat op een douche leek. We hebben nog geprobeerd een wandeling te maken, maar werden opgegeten door muggen.
Op onze derde dag zijn we naar Els Mongol gegaan, waar ook gelijk ons volgende ger stond. Dit is een uniek gebeid met hoge zandduinen midden in de steppe, het wordt dan ook wel de kleine Gobi genoemd. We hebben een leuke wandeling gemaakt door dit gebied, ‘s middags en ‘s avonds, waarbij we nog bijna verdwaalde, in het donker lijken alle zandheuvels op elkaar. Tussen de twee wandelingen hebben we ook nog een tijd op een kameel gereden, erg grappig en het levert leuke foto’s op. In de nacht was het onbewolkt en was de maan nog niet op. Dit betekent dat we de nachtelijke hemel ultiem helder hebben kunnen zien. Nog nooit hebben we de Melkweg zo helder gezien. En ook tientallen vallende sterren hebben we kunnen spotten.
De laatste dag van de tour zijn we naar het nationale park Khustain geweest. In dit park leven de laatste wilde paarden in het wild, de Prezvalski paarden. Het was een soort safari en na lang zoeken hebben we ze eindelijk gevonden, 13 van de in totaal 360 ter wereld, wat neerkomt op meer dan drie procent. Daarna nog een reclamefilmpje over het park gezien en toen weer terug naar het hostel, waar we afscheid moesten nemen van onze driver, hij heeft een doctoraat in gebarentaal, en onze altijd vrolijke guide. Je kunt merken dat Mongolie nog niet echt ontdekt is door toeristen. We hebben de meest toeristische attracties van Mongolie aangedaan, maar in totaal nog geen honderd buitenlandse toeristen gezien. We zijn blij dat we nu deze trip hebben gedaan, we denken dat dit land over een paar jaar een stuk minder traditioneel is.
Na een nachtje slapen in een pauper hotel en boodschapjes te hebben gedaan konden we in de trein stappen naar Beijing. De trein is redelijk hetzelfde als onze trein vanaf Irkutsk, alleen hebben we nu onze eigen stopcontact, wat erg fijn is. Verder wordt een van de twee toiletten in onze wagon door de conductrice als prive gebruikt en snapt een Chinees ettertje maar niet dat hij niet in onze coupe mag komen. We zijn dwars door de Gobi woestijn gereden, maar verwacht daar geen zandduinen. Slechts drie procent is zand, de rest woestenij.
De douane ging iets vlotter dan de vorige keer, maar nu zat het iets dichter op elkaar en gingen we ook nog de onderstellen van de wagons verwisselen. De rails in China heeft namelijk een andere breedte dan Mongolie en Rusland. Heel onze coupe was aan het zuchten en steunen, de airco was uit en maar een raampje open. Hierdoor werd het 28 graden en ontzettend benauwd. Ook waren de toiletten zes uur dicht. Groot was de opluchting toen we er eindelijk uit mochten en voor de wc stond een rij van 100 mensen. We zijn in China!
Na een nachtje slapen werden we wakker met de epische uitzichten van China. Dwars door de bergen met prachtige begroeiing en adembenemende waterpartijen. Dit is zonder twijfel het mooiste deel van de reis en het maakt het treinen dubbel en dwars waard. We bleven maar foto’s schieten.
Nu zijn we in Beijing in ons hostel en wellicht dat we nu dus weer frequenter kunnen posten. De stad is erg indrukwekkend en we weten zeker dat we een leuke tijd gaan beleven. We kijken uit naar de eeuwenoude cultuur, maar ook naar het eten waar China om bekend staat.
Groeten vanuit Beijing,
Marco